ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟ..

...το κλείσιμο της ΕΡΤ!!
Πού αλλού θα φτάσει
ο "βιασμός" της ελληνικής κοινωνιας....?

Η κατάσταση ξεπερνάει κάθε τη λογικη
και κάθε φαντασία. 
Τα υπερπολύτιμα αρχεία,
το παγκόσμιο δίκτυο μετάδοσης
που καλύπτει και πολλά χωριουδάκια
στην Ελλάδα, καθώς και η ποιότητα των προγραμμάτων
αξίζουν τη στήριξή μας
και όχι παράνομες "εν μια νυκτί"
αποφάσεις ξεπουλήματος.   

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ για την ΕΡΤ:
http://www.avaaz.org/en/petition/EBU_Petition_Get_ERT_back_on_air/?tOWkEab 

Αντίο πράσινε γιατρέ...

http://www.greenzone.gr/2013/06/antio-prasine-giatre.html
  
http://www.gameworld.gr/forum/5?p=125016

Μία γνώριμη «πράσινη» φωνή των ερτζιανών, μα πάνω από όλα ένας καλός φίλος, ο Νίκος Πολυδωρόπουλος, «έφυγε» άδοξα από κοντά μας, σε ηλικία 56 ετών...

 Δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι θα αναλάμβανα το θλιβερό καθήκον να γράψω λίγα λόγια για το θάνατο του Νίκου Πολυδωρόπουλου. Ακόμα μου είναι πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσω πως χάσαμε τον «γιατρό», όπως τον αποκαλούσαμε όλοι οι φίλοι του (ο Νίκος ήταν μαιευτήρας-γυναικολόγος).
Δυστυχώς για όσους τον γνωρίζαμε προσωπικά και τον αγαπούσαμε, τα θύματα του αποτρόπαιου εγκλήματος που διαπράχθηκε στο Αλιβέρι Ευβοίας από αλλοδαπό λαθρομετανάστη και το οποίο συγκλόνισε την κοινή γνώμη, ήταν τελικά εκείνος και η σύζυγος του. Πικρή αλήθεια, πολύ πικρή...
Ήταν κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν γνώρισα ραδιοφωνικά τον Νίκο, που εκείνη την εποχή παρουσίαζε την εκπομπή «Στην εξέδρα μείναμε οι δυο μας», στη φιλόξενη συχνότητα του πρώτου αθλητικού σταθμού της πόλης, του Sprint FM 89,2. Η εκπομπή ξεκινούσε πάντα στις 00.00 και τυπικά διαρκούσε δύο ώρες, άλλες φορές όμως έφτανε μέχρι και το πρωί.
Ο Νίκος ήταν Παναθηναϊκός από τους λίγους. Μανιώδης συλλέκτης «πράσινου» αρχείου και κάτοχος της μεγαλύτερης βιντεοθήκης με αγώνες του Τριφυλλιού. Ουκ ολίγες φορές είχε εκδράμει στο εξωτερικό για να βρεθεί στο πλευρό της ομάδας, ενώ για κάποιο χρονικό διάστημα είχε διατελέσει και μέλος του ιατρικού τιμ. Πολύ αγαπητός στους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού με πολλούς από τους οποίους διατηρούσε στενή φιλία. Για αρκετό καιρό αρθρογραφούσε και σε αθλητικές εφημερίδες, όπως ο Φίλαθλος και το Sportime. Φιλήσυχος άνθρωπος, αγνός οπαδός αλλά και φίλαθλος, είχε συμπάθειες ακόμα και σε οπαδούς άλλων ομάδων, αρκετοί εκ των οποίων υπήρξαν φανατικοί ακροατές του.
Η εκπομπή του γιατρού είχε μία ιδιαιτερότητα που την έκανε ξεχωριστή και πρωτοποριακή. Κάθε ακροατής που επικοινωνούσε τηλεφωνικά υποχρεωνόταν να διαλέξει κι ένα παρατσούκλι αθλητή, το οποίο θα τον συντρόφευε εσαεί, θα ήταν το σήμα κατατεθέν του. Π.Χ. Μανώλης Κίρστεν, Δημήτρης Τότι κλπ. Όλοι λοιπόν είχαν μία ταυτότητα. Ο Νίκος ήταν άριστος γνώστης του ποδοσφαίρου και πραγματικά χαιρόσουν να μιλάς μαζί του. Πάντα χαμογελαστός, πάντα ευδιάθετος, πάντα μία καλή παρέα. Και το κυριότερο: Άδολος.
Είχε το δικό του, φανατικό ακροατήριο και σχεδόν ποτέ δεν έκανε εκπομπή μόνος του, καθώς πολλοί ήθελαν να είναι κοντά του όταν διέκοπτε την κουβέντα και έκλεινε προσωρινά το μικρόφωνο για να βάλει τους αγαπημένους του Bauhaus (και να κάνει και κανένα τσιγάρο).
Η εκπομπή του, όπως και η ζωή του, σταμάτησε άδοξα το 2001. Μαζί της σταμάτησε και η λειτουργία του Sprint FM. Ο Νίκος όμως είχε προλάβει και είχε πετύχει κάτι σπουδαίο. Είχε δημιουργήσει μία μεγάλη παρέα ανθρώπων, που παρά την διακοπή της εκπομπής, κρατούν στενή επαφή μέχρι και σήμερα. Προσωπικά χρωστάω στον Νίκο το γεγονός πως η εκπομπή ήταν η αφορμή να γνωρίσω, εκτός από καλούς Παναθηναϊκούς, πραγματικούς φίλους, που τους νιώθω κοντά μου, ελπίζω και εκείνοι το ίδιο.
Νίκο, «τρελογιατρέ», κόψε την πλάκα και πάμε στο στούντιο της Μέρλιν 4, στο Κολωνάκι να ανοίξουμε γραμμές. Περιμένουν ένα σωρό ακροατές! Να σχολιάσουμε το νέο μας προπονητικό κέντρο, τα νέα μας αποκτήματα (καλός ο Μπαϊράμι, εσύ το έχεις ψάξει σίγουρα) να ακούσουμε και καμιά ατάκα από τον Αλέξη από το Χαλάνδρι, τον Μάκη τον Κιούση ή καμιά αποτυχημένη πρόβλεψη από τον Στιβικό.
Όλοι περιμένουν τη στιγμή που θα παίξει το Perfect Kiss από τους New Order, που προιωνίζει την έναρξη της εκπομπής σου. «Στην εξέδρα μείναμε οι δυο μας».
Έφυγες νωρίς όμως ρε Νικόλα. Και στη εξέδρα δεν έμεινε κανείς.
Στην καρδιά μας όμως θα μένεις για πάντα, σαν μία ανάμνηση που δεν ξεθωριάζει, σαν τριφυλλάκι που δεν μαραίνεται ποτέ.
Καλό παράδεισο «πράσινε γιατρέ Πολυδωρόπουλε». Και σε σένα, Πλητώ.

Οι παντοτινοί σου φίλοι και «παιδιά σου» (συγγνώμη για όσους ξέχασα και είναι πολλοί)
Γιώργος Χένρικσεν, Παναγιώτης Ασάνοβιτς, Σωτήρης Κέμπες, Γιάννης Μεσσάρης, Σταύρος Μαυρίδης, Γιάννης Ρέμπρατσα, Ισίδωρος Ελευθεράκης, Κώστας Γονιός, Γιάννης Κλίνσμαν, Γιάννης Δέλλας, Νίκος Φαν Νιστελρόι, Βασούλα Ντεμέλο, Γιάννης Μπορμπόκης, Ρόζα Βασδέκη, Αλέξανδρος Βαζέχα, Ανδρέας Ελευθεράκης, Αιμίλιος Σμάιχελ, Γιώργος Καλαφάτης, Δημήτρης Τότι, Βασίλης «la bruja», Έμυ Γκραφ, Σπύρος Ζε Ελίας, Βασίλης Βούκσεβιτς, Ηλίας Μεσσάρης, Βαγγέλης Ζαιρζίνιο και ο γράφων, Αριστοτέλης Σαραβάκος.
Συλλυπητήρια και ο Θεός να δώσει δύναμη στις δύο κόρες του, Εβελίνα και Μαργαρίτα.

Ar1stot3lis