εδώ βράζουν τα στράφυλα
ο ατμός μεταφέρεται με σωλήνα για να ψυχθεί
και προκύπτει το προϊόν της απόσταξης, η μεθυστική τσικουδιά
(e-poema.eu)
ΡΑΣΑ ΛΙΒΑΔΑ [Раша Ливада]
1948-2007
Ο άγνωστος
1. Ποιος εμπέδωνε την τέχνη-της-μνήμης:
Και έμεινε στη λησμονιά;
2. Ποιος ίδρυσε πατρίδα και νόμο:
Και καταδικάστηκε σε πατρίδα βάσει νόμου;
3. Ποιος γέννησε με λυγμούς γράμματα και γλώσσες:
Και λούστηκε κατάρες και βρισιές;
4. Ποιος αναγνώρισε στους κυβερνήτες την Ελεημοσύνη:
Ενώ εκείνοι στο δικό του πρόσωπο τον αλήτη;
5. Ποιος δεν σκέφτεται την αγχόνη στον λαιμό του:
Οταν εμφανιστεί κομήτης;
6. Ποιος τοποθέτησε-τις-γυναίκες τόσο ψηλά:
Ωστε να μην μπορούν να κατεβούν;
7. Ποιος έστειλε την κάθε πέτρα στ' άστρα:
Και έμεινε δίχως στέγη;
8. Ποιος έβαζε-φωτιές σε ξένες καρδιές:
Και έγινε ο ίδιος πάγος;
9. Ποιος επινόησε το πρόσωπο-του-Κυρίου:
Μα πεθαίνει όταν το δει;
10. Ποιος ρούφηξε όλο το σεληνόφως από τον Δούναβη:
Και δεν ξεδίψασε;
Ποίημα από την υπό έκδοση συλλογή "Καραντίνα", μτφρ.: Ισμήνη Ραντούλοβιτς,
εισαγωγή: Μίλοραντ Πάβιτς, εκδόσεις Μικρή Αρκτος, 2008
Μεγάλη νίκη για το θέατρο ΒΑΦΕΙΟ !!!
Οριστική ματαίωση του πλειστηριασμού
Υπενθυμίζεται ότι, μετά από μία μεγάλη κινητοποίηση πολυάριθμων καλλιτεχνών, φορέων και την υποστήριξη του Τύπου, η δημοπρασία πήρε δύο (2) φορές αναβολή, ενώ παράλληλα ευαισθητοποιήθηκε το Υπουργείο Πολιτισμού.
Ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Μ.Λιάπης, έσκυψε με ενδιαφέρον στο πρόβλημα του ΒΑΦΕΙΟΥ και πήρε τη σωτήρια απόφαση για την δέσμευση του χώρου με σκοπό τη συνέχιση της χρήσης του ως θεάτρου, δίνοντας οριστική λύση στο μεγάλο ζήτημα που είχε δημιουργηθεί στο θέατρο από τον περασμένο Αύγουστο, από την εξαγγελθείσα εκποίησή του από την ΚΕΔ.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΡΑΣΟΥΜΕ:
http://areopagitou17.blogspot.com/2007/10/email.html
(photo: A.Korda)
ΕΙΡΩΝΕΙΑ της τύχης... Στα χέρια Κουβανών γιατρών που εργάζονταν στη Βολιβία αφέθηκε ο Βολιβιανός που εκτέλεσε τον Τσε Γκεβάρα, πριν από 40 χρόνια.
Mario Terán
was the Bolivian Army sergeant who executed revolutionary Che Guevara as a young man on October 9, 1967. He had drawn a short straw after arguments over who would kill Guevara broke out among the soldiers.
In 2006, Terán was treated for cataracts by Cuban physicians in the Cuba-Venezuela Operación Milagro (Operation Miracle) program, which restored his sight.
This was first revealed when Terán's son wrote a letter to the Santa Cruz de la Sierra newspaper El Deber thanking the Cuban doctors. In 2007 it gained wider attention when Granma (the official newspaper of the Communist Party of Cuba) reported the treatment, opining that "Four decades after Mario Terán attempted to destroy a dream and an idea, Che returns to win yet another battle...Now an old man, he [Terán] can once again appreciate the colors of the sky and the forest, enjoy the smiles of his grandchildren and watch football games."
(από τη wikipedia.org)
(φώτο: Ο.Δ.)Even after you see it, it is still hard to believe! Water Bridge in Germany ..... What a feat! Six years, 500 million euros, 918 meters long.......now this is engineering!
This is a channel-bridge over the River Elbe and joins the former East and West Germany , as part of the unification project. It is located in the city of Magdeburg, near Berlin.
The photo was taken on the day of inauguration. To those who appreciate engineering projects, here's a puzzle for you armchair engineers and physicists.
Did that bridge have to be designed to withstand the additional weight of ship and barge traffic, or just the weight of the water?
Answer:
It only needs to be designed to withstand the weight of the water!
Why? A ship always displaces an amount of water that weighs the same as the ship, regardless of how heavily a ship may be loaded.
(icon: contra.gr)
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
« Ναι στην Ποίηση, όχι στην εκποίηση »
Διαμαρτυρία Καλλιτεχνών
την Πέμπτη 27 Σεπτ. μπροστά στη Βουλή
«Ναι στην Ποίηση, όχι στην εκποίηση» είναι ο τίτλος του καλλιτεχνικού δρώμενου που θα παρουσιάσουν την ερχόμενη Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου και ώρα 8μ.μ (έως αργά) οι καλλιτέχνες και υποστηρικτές του Θεάτρου ΒΑΦΕΙΟ, μπροστά στη Βουλή , με πλακάτ διαμαρτυρίας, με μουσική, πνευστά, τύμπανα και τραγούδια, και υπαίθριο γλέντι.
Καθώς η ‘μόδα της εποχής’ είναι η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και οι πλειστηριασμοί, η ομάδα αποφάσισε ένα από τα θέματα του δρώμενου να είναι ο πλειστηριασμός και αυτής της Βουλής «για το καλό του δημοσίου συμφέροντος» (κατά ΚΕΔ), ενώ το διερχόμενο κοινό θα κληθεί να πάρει μέρος στον πλειστηριασμό.
Η δυναμική αυτή διαμαρτυρία αφορά τον Πλειστηριασμό του θεάτρου «Βαφείο» από την ΚΕΔ (Κτηματική Εταιρία Δημοσίου) που έχει εξαγγελθεί για την Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2007, και σκοπός της είναι η οριστική ματαίωσή της δημοπρασίας ενός ιστορικού κτιρίου του 1885, που η Πολιτεία όφειλε να είχε κηρύξει διατηρητέο κατά την ισχύουσα νομοθεσία, ενώ το ΥΠ.ΠΟ. θα μπορούσε στην παρούσα φάση να δεσμεύσει το κτίριο και να το σώσει.
Εδώ και χρόνια στη χώρα μας κατεδαφίζονται θέατρα (πάνω από 40 τα τελευταία χρόνια), ενώ πουθενά, σε καμία πόλη της Ευρώπης, θέατρο δεν έχει αγγιχτεί. «Το μάτι του Πολιτισμού είναι το θέατρο, και ο θεσμικός ρόλος της Πολιτείας είναι αυτό το ‘μάτι’ να βλέπει ξεκάθαρα και εποικοδομητικά». Καλλιτέχνες και πνευματικοί άνθρωποι (όπως Μίκης Θεοδωράκης, Λάκης Λαζόπουλος, Μαρία Φαραντούρη, Νίκος Κούνδουρος κ.λπ., κ.λπ.), Καθηγητές Πανεπιστημίου, αρμόδιοι φορείς όπως το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων–Διεθνών Διαδρομών του ΥΠΠΟ, Τμήμα Θεάτρου και Χορού του ΥΠΠΟ, Σύλλογοι όπως η Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, Συνθετών και Μεταφραστών, ο Σύλλογος Αποφοίτων Θεατρολόγων Ελλάδος, αρχιτέκτονες, αρχαιολόγοι, δημοσιογράφοι και πλήθος άλλων, λένε:
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΙΗΣΗ !!
Με μόνο όπλο μας την Τέχνη, σας περιμένουμε την Πέμπτη
Πληροφορίες για υποστήριξη και υπογραφές, στο: art-os.blogspot.gr
Σας ευχαριστούμε για την υποστήριξη
Πληροφορίες:
Σκούπα Μαρία τηλ: 6946-27.22.10, Λάκης Καραλής τηλ: 6946-013.469
(φώτο: SPORTIME.GR)
Ποίημα
Μην κοιτάς.
Eτοιμος είν' ο κόσμος να διαλυθεί.
Μην κοιτάς.
Ο κόσμος τα φώτα του ετοιμάζεται να σβήσει
και στου σκοταδιού του το πηγάδι να μας μαντρώσει,
εκείνο το μαύρο και χοντρό κι αποπνικτικό χώρο
όπου θα σκοτώσουμε ή θα πεθάνουμε ή θα χορέψουμε ή θα
κλάψουμε
ή θα φωνάξουμε ή θα κλαψουρίσουμε ή θα τσιρίξουμε σαν ποντίκια
για να διαπραγματευτούμε ξανά την αρχική τιμή μας.
Από τη συλλογή «Ποιήματα (1948-2004)»,
μτφρ.: Νίνος Φενέκ Μικελίδης, Εκδόσεις Κέδρος, 2005
http://www.e-poema.eu/index_gr.php
Το Μήνυμα Των Εκλογών
Στις φετινές εκλογές έστειλε, λένε, ο λαός μήνυμα. Τώρα, με (χε)SMS το έστειλε, με περιστέρι ή με αγγελιοφόρο, δεν έχει και πολύ σημασία. Τα μέσα επικοινωνίας αλλάζουν συνεχώς. Το θέμα είναι αν το μήνυμα αυτό παρελήφθει από τους αρμοδίους. Ποιοι είναι αυτοί άραγε; Μάλλον εκείνοι για τους οποίους παλιότερα ο Σαρλ Ντε Γκώλ έλεγε ότι : «Η πολιτική είναι κάτι πολύ σοβαρό για να το εμπιστευτούμε στους πολιτικούς». Ας είναι όμως…
Προσπερνώ το γεγονός ότι ψηφίζουμε μια δημοκρατία η οποία ενδεχομένως αποτελεί ένα ακόμη τμήμα του λεγόμενου συστήματος. Κάποτε, ο ρώσος γεωγράφος και επαναστάτης Πιότρ Κροπότκιν είχε επικαλεστεί τους νόμους της φύσης για να εξηγήσει τις κοινωνίες. Με βάση λοιπόν τους ίδιους φυσικούς νόμους, για να έχει η κοινωνία ισορροπήσει σε αυτό το σύστημα, ίσως να είναι και αυτό της συνολικά ελάχιστης «ανθρώπινης εντροπίας». Σε αυτήν την, άνιση συχνά, «ισορροπία» σήμερα ζούμε, μαθαίνουμε, κινούμαστε, αγαπάμε, καταναλώνουμε. Αν είναι η ισορροπία αυτή να αλλάξει δραστικά, το πιθανότερο είναι να προκύψει μέσα από τις μεγάλης κλίμακας αλλαγές στις παραπάνω ανάγκες. Το πώς θα γίνουν αυτές οι αλλαγές, είναι ένα από τα ζητούμενα των πολιτικών θεωριών. Ένα θέμα δηλαδή πέρα από κάθε πεπερασμένων διαστάσεων αναφορά, όπως η παρούσα. Παρακάτω αναπτύσσονται εν συντομία σκέψεις οι οποίες προήλθαν από παρατηρήσεις των φετινών αλλά και προηγουμένων εκλογικών αναμετρήσεων.
Α. Τα κόμματα
Οι εκλογές στις μέρες μας είναι μια διαδικασία η οποία προσομοιάζει περισσότερο την προτίμησή μας σε κάποιο προϊόν (εξουσία) παρά την όποια αξίωση που έχουμε για την όποια ανατροπή της ισορροπίας η οποία περιγράφηκε παραπάνω. Έτσι, τα σημερινά κόμματα, ιδιαιτέρως τα δύο που παγίως διεκδικούν την διακυβέρνηση, ως σχηματισμοί αποτελούν ένα είδος εταιριών οι οποίες χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη την τα κρατικά έσοδα και μέσω της εξουσιοδότησης την οποία οι εκλογές δίνουν, παράγουν πολιτική, νόμους, αποφάσεις και κάνουν δημόσια έργα. Η προεκλογική εκστρατεία αποτελεί μια διαδικασία μάρκετινγκ, μια διαφήμιση του κάθε σχηματισμού για να πειστεί το αγοραστικό κοινό, δηλαδή οι ψηφοφόροι, και να το προτιμήσουν την κρίσιμη στιγμή. Οι όποιες ιδεολογικές διαφορές είναι πλέον λιγότερο εμφανείς. Άλλωστε δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία αν δε στοχεύουν σε κάποιο target group ψηφοφόρων. Αυτές οι κατηγορίες προσεγγίζονται σήμερα με μεταγραφές, με προεκλογικές αφειδείς εξαγγελίες και με προσεκτικά σχεδιασμένες τηλεοπτικές και γενικά δημόσιες εμφανίσεις αλλά και συγκαλυμμένες επιθέσεις κατά της εικόνας του αντιπάλου. Κάθε τεχνική προώθησης εμπορικού προϊόντος μπορεί σήμερα να εφαρμοστεί κάλλιστα στο εκλογικό χρηματιστήριο.
Από τα φετινά εκλογικά αποτελέσματα, τα περισσότερα κόμματα είναι ή θα πρέπει να είναι ευχαριστημένα. Η Ν.Δ. γιατί κέρδισε μια μάχη «τώρα ή ποτέ» με άνετη πλειοψηφία, χωρίς καν να απειληθεί από ενδεχόμενες εσωτερικές πιέσεις ή τον ΛΑ.Ο.Σ., όπως φημολογούνταν. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν χάνεται μιας και από τη μία το περίμενε, από την άλλη γιατί τώρα θα μπορέσει να πραγματώσει με νηφαλιότητα την αλλαγή πλεύσης, την ανανέωση και την «κάθαρση» από την καθεστωτικά στοιχεία στα πρόσωπα και τις πρακτικές. Το Κ.Κ.Ε. πώς να μην είναι ευχαριστημένο όταν κέρδισε νέους ψηφοφόρους και επιπλέον 1 έδρα ξεκολλώντας από τις 11 των τελευταίων ετών; Ο δε ΣΥΝ, με το ενωτικό του ψηφοδέλτιο, πέτυχε το όριο του 3% και θα έχει βουλευτικό λόγο. Ο ΛΑ.Ο.Σ. στην πρώτη κάθοδό του σε βουλευτικές εκλογές σημείωσε ένα αξιοπρόσεκτο ποσοστό και δημιουργεί πυρήνα ψηφοφόρων και οπαδών. Το ΔΗ.Κ.ΚΙ., με τις καταγγελίες κατά δημοσκοπήσεων στο φώτο φίνις, πέτυχε το 1,5% για την κρατική επιχορήγηση και «ούτε του παπά μην το πεις». Τέλος τα μικρά, σε ψήφους, κόμματα απλά μπορούν να είναι ευχαριστημένα μόνο και μόνο για το ότι τελικά οι εκλογές μπορούν κάτι, έστω και μικρό, να αλλάξουν, οπότε και αυτά έχουν ελπίδα ύπαρξης και δικαίωμα λόγου. Άλλωστε «αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο, θα ήταν παράνομες». Συνοψίζοντας : οι πρόσφατες εκλογές και τα αποτελέσματα τα οποία προέκυψαν, προκάλεσαν την ελάχιστη δυνατή δυσφορία τόσο στα κόμματα όσο και στους ψηφοφόρους. Εντούτοις, αναρωτιέται κανείς για τους λόγους για τους οποίους, εν τέλει, αποφασίσαμε αυτό που ψηφίσαμε κάτι που αναλύεται παρακάτω.
Β. Οι ψηφοφόροι
Στο παρελθόν ψήφιζε κανείς περισσότερο με βάση την εικόνα του έργου εκάστου πολιτικού και όχι το έργο της εικόνας του, όπως επί το πλείστον συμβαίνει σήμερα. Από τη στιγμή όμως που έχουμε συνηθίσει στην παραπάνω λογική μέσα από τις καθημερινές μας συνήθειες, έτσι θα σκεφτούμε και μπροστά από την κάλπη. Είναι κάπως δύσκολο και χρειάζεται και σχετική παιδεία να γίνει κάποιος κριτής πολιτικής και να αποφασίσει κάτι το οποίο πραγματικά τον εκφράζει. Μπορεί να ψηφίζει συναισθηματικά ή λογικά, ιστορικά ή για το μέλλον, επικροτώντας ή κατακρίνοντας, για προσωπικό ή κοινό όφελος, τουλάχιστον αυτό να είναι συνειδητά. Ακόμα και αν η επιλογή που κάναμε δε φανεί άξια των προσδοκιών μας, το κατηγορώ δε θα πάει σε άλλους ούτε θα ψάχνουμε υπευθύνους ρίχνοντας ευθύνες δεξιά και αριστερά (στην δεξιά και την αριστερά μπορεί να πει κάποιος), αλλά στη ενδεχομένως εσφαλμένη εκτίμησή μας.
Οι ψηφοφόροι φέτος θα πρέπει να αισθάνονται σχετικά δικαιωμένοι. Η θέλησή τους για κομματική, όχι κατ’ ανάγκη και πολιτική αλλαγή στην εξουσία, δικαιώθηκε. Αλλαγή στη ζωή βέβαια δε προκύπτει κατ’ ευθείαν από τις εκλογές, όλοι όμως έχουν δικαίωμα να ελπίζουν σε κάτι διαφορετικό. Το μάθημα οι ψηφοφόροι το έδωσαν στους μέχρι πρότινος κρατούντες την εξουσία. Ταρακούνησαν τους εφησυχασμένους δημοσιοϋυπαλληλίτες πολιτικούς και έδωσε την κυβέρνηση στους επόμενους στη σειρά. Ο καθένας, πήρε κατά κάποιο τρόπο την εκδίκησή του για όλα αυτά που τον πλήγωσαν τα τελευταία χρόνια, είτε καταψηφίζοντας το ΠΑ.ΣΟ.Κ, είτε υπερψηφίζοντας τη Ν.Δ. Άλλωστε, από μια πρόχειρη ανάγνωση των ποσοστών των κομμάτων ανά περιφέρεια προκύπτει ότι όσο ποσοστό χάνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σε σχέση με τις εκλογές του 2000, τόσο περίπου κερδίζει η Ν.Δ.
Γ. Εκλογικός Νόμος
Δε θα φτάσω τόσο μακριά ώστε να απαιτήσω την εφαρμογή της άμεσης δημοκρατίας «εδώ και τώρα», χωρίς κάποιο ενδιάμεσο στάδιο προσαρμογής. Τι είναι όμως αυτό που συνδέει το σταυρό που βάζουν οι ψηφοφόροι με την τελική επιλογή του ποιοι θα είναι τελικά βουλευτές; Ο εκλογικός νόμος. Ο ρόλος του δεν είναι και τόσο γνωστός στους πολίτες ψηφοφόρους παρόλο που είναι σημαντικός. Γι αυτό λέμε ότι και η δημοκρατία χρειάζεται τη σχετική παιδεία. Τρανταχτό παράδειγμα εφαρμογής εκλογικού νόμου αποτέλεσε στις φετινές εκλογές το φαινόμενο της Α’ εκλογικής περιφέρειας Πειραιώς. Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο 1ος κ. Παν.Φασούλας με 24.000 σταυρούς, δεν εξελέγει βουλευτής, αλλά την έδρα παίρνει το Κ.Κ.Ε. με την κα.Ελπίδα Παντελάκη η οποία έλαβε περίπου 20.000 σταυρούς λιγότερους! Τι να απαντήσει κάποιος στους πολίτες της Α’ Πειραιώς όταν θα αναρωτιούνται για το τι ψήφισαν και τι εξέλεξαν;
Επίσης, είναι πλέον δύσκολο με τη δεδομένη δικομματική πόλωση, να πετύχει ένα «μικρό» κόμμα το όριο του 3%. Υποθέτοντας ότι ένα τέτοιο κόμμα βασίζεται σε ένα πυρήνα φίλων που του δίνουν περίπου 0,5%, χρειάζεται περί τις 185.000 νέες ψήφους από «αχρωμάτιστους» ψηφοφόρους. Από αυτούς δηλαδή οι οποίοι δεν ακολουθούν το ίδιο κόμμα πάντα, αλλά αποφασίζουν κατά περίσταση. Στη σημερινή κατάσταση, οι περισσότεροι από αυτούς τους «αχρωμάτιστους» ψηφοφόρους μοιράζονται στα 2 κόμματα. Οι λογική που κυριαρχεί κατά περίπτωση είναι «να μην επικρατήσει η δεξιά» για όσους τελικά ψηφίζουν ΠΑ.ΣΟ.Κ. και «να τιμωρήσουμε την κυβέρνηση της διαπλοκής και να βγουν οι άλλοι» από εκείνους οι οποίοι προτιμούν Ν.Δ. Με αυτόν λοιπόν τον εκλογικό νόμο, ακόμα και να «φλερτάρεις» ιδεολογικά με κάποιο «μικρότερο» κόμμα, τελικά «παντρεύεσαι» το «μεγάλο». Πώς να περιμένει κανείς πολυφωνική δημοκρατία σε μια αμερικάνικου τύπου αναμέτρηση; Το εκλογικό σύστημα δεν έχει αποτελέσει ακόμα αντικείμενο κοινωνικής αντιπαράθεσης παρά μόνο κομματικής και κάθε φορά τροποποιείται για να καλύψει τις μετά-προσεχείς εκλογικές ανάγκες.
Άλλωστε ακόμα και αυτή η πρωτοποριακή ιδέα τίθεται υπό συζήτηση. Προ καιρού όμως είχε ακουστεί η άποψη για αλλαγή του τρόπου ψηφοφορίας με δύο κάλπες. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές της παραπάνω λύσης και σίγουρα μπορεί να βρεθεί μία η οποία να καλύπτει αμφότερες τις ανάγκες σταθερής διακυβέρνησης της χώρας αλλά και την αποφυγή της λογικής της «χαμένης ψήφου». Απομένει να δούμε τέτοιες προσπάθειες επιλογής ενός αναλογικότερου συστήματος από νέους κυρίως πολιτικούς. Από δε τους πολίτες περιμένει κανείς να ζητήσουν το παραπάνω με περισσότερη τόλμη, αποφασιστικότητα και επίγνωση της δύναμής τους για μια τόσο μικρή, έστω, αλλαγή.
'Αρθρο 24 - ((Προστασία του περιβάλλοντος)
**1. Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός.
Για τη διαφύλαξή του το Κράτος έχει υποχρέωση να παίρνει ιδιαίτερα προληπτικά ή κατασταλτικά μέτρα στο πλαίσιο της αρχής της αειφορίας.
Νόμος ορίζει τα σχετικά με την προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων.
Η σύνταξη δασολογίου συνιστά υποχρέω ση του Κράτους.
Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Oικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.
** Ερμηνευτική δήλωση:
Ως δάσος ή δασικό οικοσύστημα νοείται το οργανικό σύνολο άγριων φυτών με ξυλώδη κορμό πάνω στην αναγκαία επιφάνεια του εδάφους, τα οποία, μαζί με την εκεί συνυπάρχουσα χλωρίδα και πανίδα, αποτελούν μέσω της αμοιβαίας αλληλεξάρτησης και αλληλοεπίδρασής τους, ιδιαίτερη βιοκοινότητα (δασοβιοκοινότητα) και ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον (δασογενές).
Δασική έκταση υπάρχει όταν στο παραπάνω σύνολο η άγρια ξυλώδης βλάστηση, υψηλή ή θαμνώδης, είναι αραιά.
ΚΑΤΣΙΜΙΔΙ
ΑΦΙΔΝΕΣ (ΚΙΟΥΡΚΑ) 1
ΑΦΙΔΝΕΣ (ΚΙΟΥΡΚΑ) 2
ΘΡΑΚΟΜΑΚΕΔΟΝΕΣ
Γράμμα εθελοντή δασοπυροσβέστη:
Θα ήθελα να ξεχάσω
τα 3-4 πρόβατα που δεν πρoλάβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα
ακούγαμε να σκούζουν καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και εκείνο το σκυλάκι
που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που πανικόβλητο
κατάλαβε ότι δεν υπάρχει σωτηρία.. τα αφεντικά του λείπαν διακοπές και
κανείς δεν μας ειδοποίησε για αυτό..
Θα ήθελα να ξεχάσω
τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν από τα πεύκα καθώς γινόντουσαν
παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο
και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα..
Θα ήθελα να ξεχάσω
τα τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου όταν είδαμε τις 50μετρες
φλόγες να μας ζώνουν από παντού
Θα ήθελα να ξεχάσω
τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας
όταν άρχισαν να γλύφουν τα σπίτια τους οι φλόγες
Θα ήθελα να ξεχάσω
όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας
γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε
όταν τα ρουθούνια μας τρέχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη,
Θα ήθελα να τους ξεχάσω
όταν προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβωντας μάνικες και δεν μπορούσαμε
επειδή είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας
Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω
όλους αυτούς που πίναν καφέ και μας ειρωνεύονταν την ώρα που δίναμε
και ίσα που κρατούσαμε την ψυχή μας
Θα ήθελα να ξεχάσω
αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις εγκαταστάσεις μας και μας άφηναν
εκτεθειμένους στις φλόγες
Θα ήθελα να ξεχάσω
τις πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον ασύρματο όταν τους κύκλωνε η φωτιά
Θα ήθελα να ξεχάσω
αυτή τη λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπο να φρενάρεις και λαίμαργα κατάπιε
τις όμορφες περιοχές που κάποτε χαρήκαμε ώς παιδιά και τα παιδιά μας
δεν θα ξέρουν οτι υπήρχαν
Μα δεν θα ξεχάσω
εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας
δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς που
μας περιτριγύρισαν
Μα δεν θα ξεχάσω
τους συνάδελφους απο Αταλάντη που ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια ξένη
για αυτούς περιοχή
Μα δεν θα ξεχάσω
όλες τις κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους να
χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία τους εμπρησμούς και
κοροιδεύουν τους Εθελοντές.
Μα δεν θα ξεχάσω
το κράτος που ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον ενα ευχαριστώ,
για να μήν θίξει την επιτηδευμένη ανικανότητα του μπροστά στα
συμφέροντα.
Μα δεν θα ξεχάσω
οτι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ενα μέτωπο 500
μέτρων, να σώσουμε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα.. Θα βοηθήσει να
μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου.
Μα δεν θα ξεχάσω
την όμορφη τραυματιοφορέα που μου συμπαραστάθηκε όταν δεν είχα
αναπνοή, τους έμπειρους γιατρούς που πέσαν πάνω μου και μου ξαναδώσαν
μέλλον, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό που ξεχείλιζε απο ανθρωπιά
και καλοσύνη.
Σας ευχαριστώ.
Και δεν θα ξεχάσω
να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ενα μεγάλο συγνώμη
για όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος μου.
Η απορία μου είναι
οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα εαν δεν υπάρχει πια πράσινο γύρω σας;
Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα σου καίει τους πνεύμονες;
πώς διάολο θα αναπνέετε εσείς κει πάνω και εμείς εδώ κάτω;
πώς περιμένω απο ενα κράτος με στημένες εκλογές και προκάτ κόμματα να
δημιουργήσει ενα καλύτερο μέλλον απο τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα
πνευμόνια μου...
Λίγη στάχτη στα μαλλιά...
δολοφόνοι...
(ήρθε με e-mail)
Αν…
(Ράντυαρντ Κίπλινγκ 1895)
Αν μπορείς να σαι ατάραχος όταν τριγύρω οι άλλοι,
σε σένα ρίχνουν τ άδικο μέσα στην παραζάλη.
Αν μπορείς όταν δισταγμούς για σε θα 'χουν εκείνοι,
Να 'χεις στη δύναμή σου εσύ κρυφή εμπιστοσύνη.
Αν μπορείς να σαι ακούραστος όταν προσμένεις κάτι,
Με ψέμα να μην απαντάς στων άλλων την απάτη,
Αν σε μισούν να μη μισείς κι ας είσαι πληγωμένος
Να μην είσαι ευκολόπιστος μήτε πονηρεμένος.
Αν μπορείς να ονειρεύεσαι και τα όνειρα να ορίζεις,
να σκέπτεσαι χωρίς ζωή στη σκέψη να χαρίζεις.
Αν στον Θρίαμβο και στη Καταστροφή έχεις την ίδια γνώμη,
Κι άσειστη θέληση να λες "βάστα καρδιά μου ακόμη".
Αν μπορείς την αλήθεια που 'χεις πει να δεις σακατεμένη,
Μια παγίδα για αφελής μα συ να επιμένεις.
Αν ότι αγάπησες μπορείς ρημάδι ν' αντικρίσεις,
με χαλασμένα σύνεργα το έργο να ξαναρχίσεις.
Αν όσα πλούτοι κέρδισες μπορείς να τα σωριάσεις,
σ' ένα παιγνίδι τολμηρό να μη τα λογαριάσεις,
κι όταν χαθούν αχάλαστη να 'ναι η ζωή σου εσένα,
χωρίς να παραπονεθείς ποτέ για τα χαμένα.
Αν σκλάβα σου ν' έχεις μπορείς στη πράξη την καρδιά σου
Να βρεις το θάρρος που έμεινε πολύ καιρό μακριά σου.
Αν μες το πλήθος είσαι αγνός χωρίς να φεύγεις πέρα,
Κι αν όταν συναντάς και βασιλείς είναι μια ίδια μέρα.
Κι αν δεν μπορεί φίλος η εχθρός πίκρες να σε ποτίζει,
Κι αν εκτιμάς κάθε άνθρωπο μονάχα όσο αξίζει.
Κι αν το γοργό καιρό μπορείς σωστά να τον μετρήσεις
Και μέσα του κάθε στιγμή τους θησαυρούς να κλίσεις.
Όλα δικά σου γίνονται τότε σ΄ αυτή τη πλάση
κι είσαι άντρας άξιος που κανείς ποτέ δεν θα σε ξεπεράσει.
http://www.pegas.gr/agon/kipling.htm
"ΕΧΩ ΑΠΟΡΙΕΣ"
(από το Μιχάλη Τσώχο και τη SportDay)....http://www.sport-fm.gr/news.jsp?newsID=98692)
Πώς είναι δυνατόν η ίδια φωτιά που την Παρασκευή το μεσημέρι έκαιγε δεκάδες ανθρώπους και εκτάσεις στη Ζαχάρω, την Κυριακή το απόγευμα να καίει την Ολυμπία και ανθρώπους στα γύρω χωριά.
Πώς είναι δυνατόν η ίδια φωτιά που την Παρασκευή το πρωί έκαψε ανθρώπους και εκτάσεις στην Αρεόπολη της Λακωνίας, την Κυριακή το απόγευμα να καίει χωριά στα περίχωρα της Καλαμάτας.
Πώς είναι δυνατόν όλοι αυτοί που ξέρουν ότι δεν μπόρεσαν να προφυλάξουν ούτε ένα στρέμμα γης στον Νομό Ηλείας, ο οποίος καίγεται για περισσότερες από 60 ώρες, να μιλούν για οργανωμένο σχέδιο του... αόρατου εχθρού που βάζει φωτιές στην Ελλάδα. Αν αυτή τη χώρα μπορούν να τη διαλύσουν με ένα στουπί με βενζίνη, τότε αυτοί που την προστατεύουν είναι ΑΝΙΚΑΝΟΙ.
Πώς είναι δυνατόν με αυτή την εικόνα της Ελλάδας στην ερώτηση «Γιατί δεν πήραμε τα μέτρα που είχαμε πάρει το καλοκαίρι του 2004;», η απάντηση να είναι «Οπως καταλαβαίνετε δεν αντέχει η οικονομία μας να έχουμε κάθε καλοκαίρι τέτοια κινητοποίηση». Το «όπως καταλαβαίνετε», προφανώς, σημαίνει ότι η ομαλή διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν πιο σημαντικό εγχείρημα για τον Ελληνα πολιτικό από τη διαφύλαξη της ζωής και της περιουσίας του πολίτη της χώρας.
Πώς είναι δυνατόν τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων να μετατρέπονται σε... αστεία και επικίνδυνα σε ορισμένες περιπτώσεις «κέντρα επιχειρήσεων κατάσβεσης της πυρκαγιάς».
Πώς είναι δυνατόν το κράτος να επιτρέπει στον πολίτη να αισθάνεται ότι πρέπει να απευθυνθεί στην TV για να βρει βοήθεια και πώς είναι δυνατόν οι TV star να δίνουν οδηγίες και κατευθύνσεις για το ποιος πρέπει να πάει πού...
Πώς είναι δυνατόν ο αρμόδιος υπουργός να μην απολογείται για ό,τι συνέβη στον χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας, αλλά να καυχιέται δηλώνοντας «Κάποια δέντρα κάηκαν...».
Πώς είναι δυνατόν όμως, ταυτόχρονα ανάμεσα σε αυτούς που δικαίως αποδοκίμαζαν τον Γιώργο Βουλγαράκη όταν ξεστομούσε (όχι σπάνιο για τον ίδιο, αλλά σύνηθες) ένα κάρο βλακείες, να υπάρχει και υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
Πώς είναι δυνατόν ο Βύρων Πολύδωρας, η μεγαλύτερη απειλή για κάθε πολίτη αυτής της χώρας από τη στιγμή που κατέχει το πόστο του υπουργού Δημοσίας Τάξεως, να κάνει λόγο για «ασύμμετρη απειλή». Πολύ θα ήθελα να μας την εξηγήσει, όπως και την «απόλυτη στήριξη» που, όπως είπε, έχουν όλες οι επιλογές του. Το μοναδικό σχόλιο που μπορεί να γίνει είναι ότι ο ίδιος παρουσιάζει τη φωτιά ως ανίκητη. Δεν ξέρω αν είναι τέτοια. Είμαι σίγουρος όμως, ότι η βλακεία είναι ανίκητη.
Πώς είναι δυνατόν (το άκουσα και το μεταφέρω με επιφύλαξη) οι πιλότοι της Πυροσβεστικής να αμείβονται με 790 ευρώ και οι απλοί πυροσβέστες με περίπου 900 ευρώ και, σύμφωνα με όσα οι ίδιοι υποστηρίζουν, εδώ και μήνες να είναι περίπου 4.000 λιγότεροι από όσοι θα έπρεπε να είναι. Γι' αυτό ακριβώς το ζήτημα ποιος φταίει; Η «ασύμμετρη επίθεση» ή «το οργανωμένο σχέδιο» των αόρατων εχθρών;
Πώς είναι δυνατόν η πρώτη απόφαση που λήφθηκε μετά την πυρκαγιά στην Πάρνηθα να είναι η παραχώρηση μίας σημαντικής έκτασης στην περιοχή σε ιδιώτη, και συγκεκριμένα στο Καζίνο της Πάρνηθας.
Πώς είναι δυνατόν το ζήτημα της κυβέρνησης να είναι ότι η δεδομένη υπερβολή των καναλιών υπάρχει πιθανότητα να της κόψει το προβάδισμα εν όψει των εκλογών. Ακόμα και αυτό το ζήτημα της φωτιάς στην Ελλάδα θα γίνει αντικείμενο προεκλογικού αγώνα. Και μάλιστα, ανάμεσα σε αυτούς που είναι οι ηθικοί αυτουργοί αυτής της καταστροφής. Διότι δεν υπάρχει ούτε ένα στέλεχος ή μέλος κυβέρνησης των τελευταίων 20 ετών που δεν είναι ηθικός αυτουργός αυτής της καταστροφής. Ούτε ένα!
Πώς είναι δυνατόν στις 16 Σεπτεμβρίου όλοι αυτοί που είναι ηθικοί αυτουργοί αυτής της καταστροφής να ζητήσουν την ψήφο του ελληνικού λαού.
Πώς είναι δυνατόν οι σημερινοί υπουργοί, οι υπουργοί της προηγούμενης κυβέρνησης, οι νομοθέτες σε αυτή τη χώρα τα τελευταία 20 χρόνια να τολμήσουν να κατέλθουν ξανά στον προεκλογικό αγώνα. Οταν αποδείχτηκε, για μία ακόμα φορά, με τον πλέον δυσάρεστο και πειστικό τρόπο ότι είναι ΑΝΙΚΑΝΟΙ!
